هوا آن سوی ِ چشمانم بارانیست سکوتم تحفه ی ِ رنجی پنهانی ست به شمع آغشته میماند خورشیدم فراز ِ تپه ای ماهی پیدا نیست صدایی از درون با من می گوید شروع ِ فصل ِ بیرحم ِ تنهایی ست پر میزند بر بامم سیاه ِ کلاغ و شب به ویرانه ها میماند خانه بی چراغ و تب میسوزدم میکوبد به در دست ِ سرد ِ باد جز رفتنت تصویری نمی آورم بیاد هوا آن سوی ِ چشمانم بارانیست سکوتم تحفه ی ِ رنجی پنهانی ست هوا را پنجه میسایم میبینی نفس اطراف ِ.دستانم پیدا نیست صدایی از درون با من می گوید شروع ِ فصل ِ بیرحم ِ تنهایی ست پر میزند بر بامم سیاه ِ کلاغ و شب به ویرانه ها میماند خانه بی چراغ و تب میسوزدم میکوبد به در دست ِ سرد ِ باد جز رفتنت تصویری نمی آورم بیاد